<< | >>
OB328Obolus [ obelus ]
Isidori: Obolus [ obelus ] —
id est, uirgula iacens. Nota est quae+
LA ] que P
apponitur in uerbis uel sententiis superflue iteratis ✢, siue in his locis, ubi lectio aliqua falsitate+
LA2 P ] fasitate A
notata est, ut quasi saggitta iugulet superuacua adque+
L P ] atque A
falsa confodiat. Sagitta+
LA ] saggitta P
enim Grece+
P ] grecae LA
obolus dicitur.
(Isid. etym. 1, 21, 3)
Textus fontis:
Obolus, id est, uirgula iacens, adponitur in uerbis uel sententiis superflue iteratis, siue in his locis, ubi lectio aliqua falsitate notata est, ut quasi sagitta iugulet superuacua atque falsa confodiat. Sagitta enim Graece ὀβελός dicitur.
L 215v A 219va P 104ra
Context
T ] non legitur L, om. A P
L P T ] obulus A, obelus T2, suppos. ed.