<< | >>
SA392Sanguisugia [ sanguisuga ]
Augustini : Sanguisugia [ sanguisuga ]
uermis est aquatilis, ✢+
L
ceno alitur. Potantibus insidiatur quumque+
L ] cumque L2A, quamque P
inlabitur faucibus uelabius piam+
L ] uel ubi uspiam L2 P, uel abiuspiam A
adherescit sanguinem haurit, et cum nimio cruore maduerit+
cruore maduerit LA P (-rem adue- L) ] cruorem adhauserit L2
euomit+
LA ] -met P
quod ausit+
L P ] ha- L2A
, ut recenciorem denuo sugat.
(= Isid. etym. 12, 5, 3)
Textus fontis:
Sanguisuga, vermis aquatilis, dicta, quia sanguinem sugit. Potantibus enim insidiatur, cumque illabitur faucibus, vel ibi uspiam adhaerescit, sanguinem haurit; et cum nimio cruore maduerit, id evomit quod hausit, ut recentiorem denuo sugat. — (cf. Rab. Maur. de rerum naturis 8, 4 de uermibus…)
L 284vb A 292rb P 176vb T 385r
Context
LA P T (agu- P T)
LA P ] sanguis sugia T, -ga corr. ed.