AC73Accentus
Accentus
qui Grece+
P ] -ci LA
prosodia dicitur ex Greco nomen accepit. Nam graece pros, latine ad, ode graece, latinae cantus est. ✢+
L ] non exhibent A P
Hoc enim nomen de uerbo ad uerbum expraessum est. Latini autem habent et alia nomina. Nam accentus et tonos+
P ] -nus LA
et tenores+
LA ] the- P
dicunt, quia ibi sonus crescit et desinit. Accentus autem dictus, quod iuxta cantum sit, sicut aduerbium quia iuxta uerbum est. Acutus accentus dictus, quod acuat et erigat syllabam ; grauis, quod deprimat et deponat. Est enim contrarius acuto. Circumflexus, quia de acuto et+
P (et L2 ?)] ex LA
graui constat. Incipiens enim ab acuto in grauem desinit, atque ita dum ascendit et descendit, circumflexus efficitur. Acutus autem et+
P ] ex LA
circumflexus similes sunt. Nam uterque lebat+
LA P ] leuat L2
syllabum+
L2A P ] -bum L
. Grauis contrarius uidetur ambobus. Nam semper deprimit+
P ] -met LA
syllabas, cum illi lebent+
LA P ] leu- L2
, ut est (Lucan. 1, 15) Vnde uenit Titan et+
t. et P ] -tune LA, titan ne L2, titane A2
, nox ibi sidera condit
. Vnde hic grauis est. Minus enim sonat quam aucutus et circumflexus. Monosyllaba autem pars orationis si naturaliter breuis+
LA ] -ebis P
est, ut+
L P ] et A
uir, aut positione longa, ut ars, acutum accentum habebit. Si uero naturaliter longa, ut res, circumflexum. Disyllaba pars orationis si priorem naturaliter longam+
P ] -gum LA
habet et ultimam+
L2 P (hul- P) ] -mum LA
breuem+
LA ] -ebem P
, circumflectitur, ut musa; aliter acuitur. Trisyllaba pars orationis si mediam+
P ] -ium LA
breuem+
LA ] -ebem P
habet, ut tibia, tunc primam+
P ] -mum LA
acuimus. Si uero naturaliter longam+
L2 P ] linguam LA
habet secundam+
L2 P ] -dum LA
et ultimam+
L2 P (hul- P) ] -mum LA
breuem, ut Metellus, tunc mediam circumflectimus. Tetrasyllaba autem et pentasyllaba ratione+
L P ] rectione A
trisyllabum+
LA P ] -barum L2
retinentur. Grauis acutus cum uno accentu poni potest in dictione una, cum utrique numquam, ut Catullus +
L2 P ] caut- LA
. In conposita+
L2 P ] -tu L, -to A
dictione unus accentus est, ut armipotens +
L P ] a. potest A
, omnipotens +
P ] om. LA
. Accentus autem reperti+
LA ] repp- P
sunt uel propter distinctionem+
L P ] -trin- A
, ut (Verg. Aen. 8, 83) Viride quae in litore conspicitur suis+
LA ] sus L2 P, suos ( ?) P2
, ne dicas ursus; uel propter pronuntiationem, ne dicas meta breuiter et non producta meta ; uel discernende ambiguitas+
L P ] -tatis L2, -icuitas A
causa, ut ergo, Num quam+
n. q. LA P ] nam cum P2
producitur go +
P ] quo LA
causam significat, cum corripitur, coniunctionem.
(= Isid. etym. 1, 18)
Textus fontis:
Accentus, qui Graece prosodia dicitur [ex Graeco nomen accepit]. Nam Graece πρός, Latine "ad" ᾠδή Graece, Latine "cantus est. Hoc enim nomen de uerbo ad uerbum expressum est. Latini autem habent et alia nomina. Nam accentus et tonos et tenores dicunt, quia ibi sonus crescit et desinit. [2] Accentus autem dictus, quod iuxta cantum sit, sicut aduerbium quia iuxta uerbum est. Acutus accentus dictus, quod acuat et erigat syllabam, grauis, quod deprimat et deponat. Est enim contrarius acuto. Circumflexus, quia de acuto et graui constat. Incipiens enim ab acuto in grauem desinit, atque ita dum ascendit et descendit, circumflexus efficitur. Acutus autem et circumflexus similes sunt. [3] Nam uterque leuant syllabam. Grauis contrarius uidetur ambobus. Nam semper deprimit syllabas, cum illi leuent, ut (Lucan. 1,15): Vnde uenit Titan, et nox ibi sidera condit. "Vnde' hic grauis est. Minus enim sonat quam acutus et circumflexus. [4] Monosyllaba autem pars orationis si naturaliter breuis est, ut "uir" aut positione longa, ut "ars" acutum accentum habebit. Si uero naturaliter longa, ut "res" circumflexum. Disyllaba pars orationis si priorem naturaliter longam habet et ultimam breuem, circumflectitur, ut "Musa'; aliter acuitur. Trisyllaba pars orationis si mediam breuem habet, ut "tibia" tunc primam acuimus. Si uero naturaliter longam habet secundam et ultimam breuem, ut "Metellus" tunc mediam circumflectimus. [5] Tetrasyllaba autem [pars orationis] et pentasyllaba ratione trisyllabarum retinentur. Grauis accentus cum uno accentu poni potest in dictione una, cum utrisque numquam; ut ["Catullus". In conposita dictione unus accentus est. [6] Accentus autem reperti sunt uel propter distinctionem, ut (Virg. Aen. 8,83): "Viridique in litore conspicitur sus" ne dicas "ursus'; uel propter pronuntiationem, ne dicas "meta' breuiter et non producta (A) "meta'; uel discernendae ambiguitatis causa, ut "ergo" Nam cum producitur "go" causam significat; cum corripitur, coniunctionem.
L 23va A 2 vcP 4rc
Context
LA P T
AC74Accepi
Ciceronis: Accepi
scio, teneo.
(Syn.)
L 23va A 3 ra P 4va
Context
P ] om. L T, non leg. A
AC75Accepi
Accepi
calleo, gnarus+
L2 P ] ig- LA
sum.
(Syn.)
L 23va A 3 ra P 4va
Context
LA P T
AC 74-75 ] sine intervallo A
AC76Accepi
Accepi
cognoui+
LA ] -obi P
, didici.
(Syn.)
L 23va A 3 ra P 4va
Context
LA P T
AC77Accepi
Accepi
noui, conperi.
(Syn.)
L 23va A 3 ra P 4va
Context
LA P T
AC78Accepit
Virgili: Accepit
suscepit.
(schol. ad Verg. Aen. 2, 279 etc.)
Lindsay:
AC 78-79. A. ads. (Verg.), A. susc. T.
L 23va A 3 ra P 4va
Context
L P ] om. T, vix leg. A
AC 78-79 LA P ] AC 79, 78 TV
AC79Accepit
Accepit
(= schol. ad Verg. Aen. 2, 279 etc. ?)
Nota:
(= Verg.) ] (= ib.) ed. ;
L 23va A 3 ra P 4va
Context
LA P ] uirgili T