DE24Debilitatus
Debilitatus —
conuulneratus, confossus+
L2A P ] -fosus L
.
(= Syn.)
L 93ra A 79vaP 80 vb
Context
LA P T
DE25Debilitatus
Debilitatus —
concruciatus+
LA2 P ] concruatus A
, contrucidatus, trucidatus.
(= Syn.)
L 93ra A 79vbP 80 vb
Context
LA P T
DE26Debita
Virgili: Debita —
fato data.
(schol. ad Verg. Aen. 7, 145)
L 93ra A 79vbP 80 vb
Context
LA P T (-lii A)
DE27Debitor
Cyceronis: Debitor —
reus, erator+
r.e. L P ] reseratus A, r. aerator leg.
, obligatus.
(Syn.)
Lindsay:
DE 27. cf. ER 35 ; OB 227 ; RE 1869-1871.
L 93ra A 79vbP 80 vb
Context
LA P T (ci- T)
DE28Debitum nature persoluit [ d. naturae p. ]
Debitum nature persoluit [ d. naturae p. ]
defunctus est.
(= Syn.)
Lindsay:
DE 28-35. cf. CO 1669-1675.
Nota:
(= Syn.) ] (= ib.) ed. ;
L 93ra A 79vbP 80 vb
Context
LA P T
n. LA P T (-rae T, ut semper in seqq.)
DE29Debitum nature persoluit [ d. naturae p. ]
Debitum nature persoluit [ d. naturae p. ] —
interiit.
(= Syn.)
Nota:
(= Syn.) ] (= ib.) ed. ;
L 93ra A 79vbP 80 vb
Context
LA P
DE 29 LA P ] om. T
d. LA ] debitu P
DE30Debitum nature persoluit [ d. naturae p. ]
Debitum nature persoluit [ d. naturae p. ] —
mortuus est.
(= Syn.)
Nota:
(= Syn.) ] (= ib.) ed. ;
L 93ra A 79vbP 80 vb
Context
LA P T
d. LA T ] debitu P
RE1868Reus
De ortographia: Reus —
per e solum+
LA ] solo PC, sola V
scribendum.
(= Orth. Visig. R2)
Nota:
(orth.) ed.
Textus fontis:
Reus per ‘e’ sola scribendum.
L 278ra A 285ra P 170rc
Context
LA P V (-fia V)
RE1869Reus
Cyceronis: Reus —
deuitor+
LA P ] debitor A2 V2, dibitor V
.
(Syn.)
Lindsay:
RE 1869-1871. cf. EX 768.
L 278ra A 285ra P 170rc
Context
LA P V (ci- A V)
RE1870Reus
Reus —
aerator.
(Syn.)
L 278ra A 285ra P 170rc
Context
LA P V
RE1871Reus
Reus —
obligatus.
(Syn.)
L 278ra A 285ra P 170rc
Context
LA P V
RE1872Reus
Esidori : Reus —
a re, qua petitur, nuncupatus, ✢ qui, quamuis sceleris+
A PC V ] esceleris L
conscius non sit, reus tamen dicitur, quamdiu in iudicio pro re aliqua petitur.
(Isid. etym. 18, 15, 7)
Textus fontis:
Accusator vocatus quasi adcausator, quia ad causam vocat eum quem appellat. Reus a re, qua petitur, nuncupatus, quia, quamvis sceleris conscius non sit, reus tamen dicitur, quamdiu in iudicio pro re aliqua petitur.
L 278ra A 285ra P 170rc
Context
LA P V (ys- A, is- V)
RE1873Reus
Reus —
a re, de qua obnoxius est, et reatum a+
PC V ] om. LA
reo est nunccupatum+
LA P ] nuc cupatum C, nuncupatus V, uel nuncupatum V2
.
(= Isid. etym. 10, 238)
Textus fontis:
[238] Reus a re, de qua obnoxius est, et reatum a reo [est] nuncupatum. Reus maiestatis primum dictus qui adversus rempublicam aliquid egisset, aut quicumque hostibus consensisset. Dictus autem reus maiestatis, quia maius est laedere patriam quam civem unum. Postea etiam et ii rei maiestatis dicti sunt qui adversus maiestatem principis egisse viderentur, vel qui leges inutiles reipublicae detulerant, vel utiles abrogaverant.
L 278ra A 285ra P 170rc
Context
LA P V
RE 1873–1874 L P ] sine intervallo A
RE1874Reus
Reus —
maiestatis primum dictus qui aduersus rempublicam aliquid egisset, aut+
PC V ] et LA
quicumque hostibus+
PC V ] o- LA
consensisset ✢ Dictus autem reus maiestatis, quia maius est ledere patriam+
A PC V ] pariam L
quam ciuem unum. Postea etiam et hii rei maiestatis dicti sunt qui aduersum maiestatem principis egisse uidentur, uel qui leges inutiles+
PC V ] om. LA
reipublice+
A PC V ] -ci L
detulerant, uel utiles abrogauerant.
(= Isid. etym. 10, 238)
L 278ra A 285ra P 170rc
Context
LA P V