DI152Didens [ audens ]
Didens [ audens ] —
uehementi corpore.
(Syn.)
L 99vc A 87ra P 88rc T 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI153Didici
De glosis: Didici —
a discendo+
P ] addiscendo LA, adiscendi T
per i.
(Gloss.)
L 99vc A 87ra P 88rc T 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI154Didici
Didici —
doctus sum.
(fons adhuc non repertus)
L 99vc A 87ra P 88rc T 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI155Didici
Cyceronis: Didici —
scio, teneo.
(Syn.)
Lindsay:
DI 155-158. cf. AC 74-77.
L 99vc A 87ra P 88rc T 145ra V 133vc
Context
LA P2 (cicr A, ci- P2) ] om. T
DI156Didici
Didici —
calleo+
LA P2 ] callo P
, gnarus sum.
(Syn.)
L 99vc A 87ra P 88rc T 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI157Didici
Didici —
cognoui, conperi.
(Syn.)
L 99vc A 87ra P 88rc T 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI158Didici
Didici —
accepi, nobi+
L P ] -ui A W T
.
(Syn.)
L 99vc A 87ra P 88rc T 145ra V 133vc
Context
LA P T
AC71Accentus
Placidi: Accentus —
+
LA TV ] est add. P
sonus productus.
(Plac. ?)
L 23va A 2 vcP 4rc
Context
LA T P (p. corr. P, ead. m.) ] pladi a. corr. P
AC72Accentus
Esidori: Accentus
est anima uerborum siue uox syllabae quae in sermone plus sonat de ceteris syllabis. ✢+
L
Accentus autem a cantu uocatus est, quia in ipso tantum producitur modolatio+
A P ] modu- L TV
uocis.
(Isid. ?)
Textus fontis:
Cf. Dosith. ars, p. 3, 20 : accentus quasi accantus. Audax, Excerpta de Scauro et Palladio, p. 357, 17 : quod cantus in musica, accentus in oratione est. Servius, final. p. 451, 11 : accentus autem est quasi adcantus dictus, quod ad cantilenam uocis nos facit agnoscere syllabas. Servius, in Don. Mai. p. 426, 7 : accentus dictus est quasi adcantus secundum Graecos, qui προσῳδίαν uocant. Sergius, litt. p. 482, 8 : dictus autem accentus est quasi adcantus iuxta Graeci nominis interpretationem, quod prosodia dicitur Latine adcantus. Mart. Cap. nupt. 3, 268 : et est accentus, ut quidam putaverunt, anima vocis et seminarium musices, quod omnis modulatio ex fastigiis vocum gravitateque componitur, ideoque accentus quasi adcantus dictus est. Pomp. in Don. p. 125, 35 : Graeci prosodias dicunt accentus hac ratione: pros dicunt ad, cantum dicunt oden. Pomp. in Don. p. 126, 28 : ita definitus est, accentus est quasi anima uocis, id est accentus est anima uerborum et anima uocis uniuscuiusque. Isid. etym. 1, 18, 2: accentus autem dictus, quod iuxta cantum sit, sicut adverbium, quia iuxta verbum est. Iulian. Tolet. ars, p. 79, 18 : sicut et accentus iuxta locutionem, et sonus iuxta cantum. Iulian. Tolet. ars p. 170, 8 : accentus, quos Graeci prosodias dicunt, ex Graeco nomen acceperunt, nam Graece pros Latine ad, ode enim Graece Latine cantus dicitur; et sicut sonus iuxta cantum, ita et accentus iuxta locutionem, et sicut iuxta uerbum aduerbium, ita et iuxta locutionem accentus. Bonif. metr. 4 : Accentus est anima uerborum siue uox syllabae, quae in sermone plus sonat de ceteris syllabis. Accentus autem a cantu uocatus est, quia in ipso tantum producitur sonus uocis.
L 23va A 2 vcP 4rc
Context
LA P (his- A) ] om. T
AC73Accentus
Accentus —
qui Grece+
P ] -ci LA
prosodia dicitur ex Greco nomen accepit. Nam graece pros, latine ad, ode graece, latinae cantus est. ✢+
L ] non exhibent A P
Hoc enim nomen de uerbo ad uerbum expraessum est. Latini autem habent et alia nomina. Nam accentus et tonos+
P ] -nus LA
et tenores+
LA ] the- P
dicunt, quia ibi sonus crescit et desinit. Accentus autem dictus, quod iuxta cantum sit, sicut aduerbium quia iuxta uerbum est. Acutus accentus dictus, quod acuat et erigat syllabam ; grauis, quod deprimat et deponat. Est enim contrarius acuto. Circumflexus, quia de acuto et+
P (et L2 ?)] ex LA
graui constat. Incipiens enim ab acuto in grauem desinit, atque ita dum ascendit et descendit, circumflexus efficitur. Acutus autem et+
P ] ex LA
circumflexus similes sunt. Nam uterque lebat+
LA P ] leuat L2
syllabum+
L2A P ] -bum L
. Grauis contrarius uidetur ambobus. Nam semper deprimit+
P ] -met LA
syllabas, cum illi lebent+
LA P ] leu- L2
, ut est (Lucan. 1, 15) Vnde uenit Titan et+
t. et P ] -tune LA, titan ne L2, titane A2
, nox ibi sidera condit . Vnde hic grauis est. Minus enim sonat quam aucutus et circumflexus. Monosyllaba autem pars orationis si naturaliter breuis+
LA ] -ebis P
est, ut+
L P ] et A
uir, aut positione longa, ut ars, acutum accentum habebit. Si uero naturaliter longa, ut res, circumflexum. Disyllaba pars orationis si priorem naturaliter longam+
P ] -gum LA
habet et ultimam+
L2 P (hul- P) ] -mum LA
breuem+
LA ] -ebem P
, circumflectitur, ut musa; aliter acuitur. Trisyllaba pars orationis si mediam+
P ] -ium LA
breuem+
LA ] -ebem P
habet, ut tibia, tunc primam+
P ] -mum LA
acuimus. Si uero naturaliter longam+
L2 P ] linguam LA
habet secundam+
L2 P ] -dum LA
et ultimam+
L2 P (hul- P) ] -mum LA
breuem, ut Metellus, tunc mediam circumflectimus. Tetrasyllaba autem et pentasyllaba ratione+
L P ] rectione A
trisyllabum+
LA P ] -barum L2
retinentur. Grauis acutus cum uno accentu poni potest in dictione una, cum utrique numquam, ut Catullus +
L2 P ] caut- LA
. In conposita+
L2 P ] -tu L, -to A
dictione unus accentus est, ut armipotens +
L P ] a. potest A
, omnipotens +
P ] om. LA
. Accentus autem reperti+
LA ] repp- P
sunt uel propter distinctionem+
L P ] -trin- A
, ut (Verg. Aen. 8, 83) Viride quae in litore conspicitur suis+
LA ] sus L2 P, suos ( ?) P2
, ne dicas ursus; uel propter pronuntiationem, ne dicas meta breuiter et non producta meta ; uel discernende ambiguitas+
L P ] -tatis L2, -icuitas A
causa, ut ergo, Num quam+
n. q. LA P ] nam cum P2
producitur go +
P ] quo LA
causam significat, cum corripitur, coniunctionem.
(= Isid. etym. 1, 18)
Textus fontis:
Accentus, qui Graece prosodia dicitur [ex Graeco nomen accepit]. Nam Graece πρός, Latine "ad" ᾠδή Graece, Latine "cantus est. Hoc enim nomen de uerbo ad uerbum expressum est. Latini autem habent et alia nomina. Nam accentus et tonos et tenores dicunt, quia ibi sonus crescit et desinit. [2] Accentus autem dictus, quod iuxta cantum sit, sicut aduerbium quia iuxta uerbum est. Acutus accentus dictus, quod acuat et erigat syllabam, grauis, quod deprimat et deponat. Est enim contrarius acuto. Circumflexus, quia de acuto et graui constat. Incipiens enim ab acuto in grauem desinit, atque ita dum ascendit et descendit, circumflexus efficitur. Acutus autem et circumflexus similes sunt. [3] Nam uterque leuant syllabam. Grauis contrarius uidetur ambobus. Nam semper deprimit syllabas, cum illi leuent, ut (Lucan. 1,15): Vnde uenit Titan, et nox ibi sidera condit. "Vnde' hic grauis est. Minus enim sonat quam acutus et circumflexus. [4] Monosyllaba autem pars orationis si naturaliter breuis est, ut "uir" aut positione longa, ut "ars" acutum accentum habebit. Si uero naturaliter longa, ut "res" circumflexum. Disyllaba pars orationis si priorem naturaliter longam habet et ultimam breuem, circumflectitur, ut "Musa'; aliter acuitur. Trisyllaba pars orationis si mediam breuem habet, ut "tibia" tunc primam acuimus. Si uero naturaliter longam habet secundam et ultimam breuem, ut "Metellus" tunc mediam circumflectimus. [5] Tetrasyllaba autem [pars orationis] et pentasyllaba ratione trisyllabarum retinentur. Grauis accentus cum uno accentu poni potest in dictione una, cum utrisque numquam; ut ["Catullus". In conposita dictione unus accentus est. [6] Accentus autem reperti sunt uel propter distinctionem, ut (Virg. Aen. 8,83): "Viridique in litore conspicitur sus" ne dicas "ursus'; uel propter pronuntiationem, ne dicas "meta' breuiter et non producta (A) "meta'; uel discernendae ambiguitatis causa, ut "ergo" Nam cum producitur "go" causam significat; cum corripitur, coniunctionem.
L 23va A 2 vcP 4rc
Context
LA P T
AC74Accepi
Ciceronis: Accepi —
scio, teneo.
(Syn.)
Lindsay:
AC 74-77. cf. CA 182-184 ; CO 154-158 ; 1250-1254 ; DI 155-158 ; GN 14 ; NO 320-323 ; SC 197-200 ; TE 302-305.
L 23va A 3 ra P 4va
Context
P ] om. L T, non leg. A
AC75Accepi
Accepi —
calleo, gnarus+
L2 P ] ig- LA
sum.
(Syn.)
L 23va A 3 ra P 4va
Context
LA P T
AC 74-75 ] sine intervallo A
AC76Accepi
Accepi —
cognoui+
LA ] -obi P
, didici.
(Syn.)
L 23va A 3 ra P 4va
Context
LA P T
AC77Accepi
Accepi —
noui, conperi.
(Syn.)
L 23va A 3 ra P 4va
Context
LA P T