DI857Disiunctum
Disiunctum —
disiectum, dissimile.
(Syn.)
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI858Disiunctum
Disiunctum —
remotum, discretum.
(Syn.)
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI859Disiunctum
Disiunctum —
diuisum, dispersum.
(Syn.)
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI860Disiunctum
Disiunctum —
discussum, diuulsum, dissipatum, distructum.
(Syn.)
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
Context
LA P T
DI861Disiungimur
Disiungimur —
separamur.
(= schol. ad Verg. Aen. 1, 252)
Lindsay:
DI 861. Aen. 1, 252. cf. 364.
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
Context
LA P T
A ] -mus L, disiungungimur P, -guimur T
DI862Disiungit
Disiungit —
dispersit+
LA P ] -git (?) suppos. ed.
.
(fons adhuc non repertus)
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
Context
LA P T
L2A P T ] disgungit L
DI863Disilla [ disyllaba ]
Esidori: Disilla [ disyllaba ] —
pars orationis si priorem+
LA ] prior P
naturaliter longam habet et ultimam breuem, circumflectitur, ut Musa +
LA ] musca P
; aliter acuitur.
(Isid. etym. 1, 18, 4)
Textus fontis:
Disyllaba pars orationis si priorem naturaliter longam habet et ultimam breuem, circumflectitur, ut "Musa’; aliter acuitur.
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
Context
LA P T (his- A, is- T)
LA ] disi- A, disylla P, dissi- T, disyllaba restit. ed.