DI880Dissimulant
DI881Dissimulare
Dissimulare
—
fingere nescire.
(= schol. ad Verg. Aen. 4, 305)
- Nota:
- (= Verg. …) ] (= ib.) ed. ;
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
ContextDI882Dissimulare
Dissimulare
—
occultare.
(= schol. ad Verg. Aen. 4, 305)
- Nota:
- (= Verg. …) ] (= ib.) ed. ;
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
ContextDI883Dissimulat
(= Isid. diff. [541])
- Textus fontis:
-
Inter simulare et dissimulare. Qui simulat uult uideri facere quae non facit, qui dissimulat non uult uideri facere quae facit.
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
ContextDI884Dissimulat
Dissimulat
—
(Isid. diff. 228[515])
- Nota:
- (Isid. Diff. …) ] (ib. …) ed. ;
- Textus fontis:
-
Inter simulare et dissimulare. Dissimulamus nota, simulamus ignota. Qui enim fingit se scire quod nescit simulat ; qui autem quod scit nescire se dicit dissimulat. Vnde et Sallustius : Ille simulator incerti, ac certi dissimulator erat.
L 103 va A 90 rb P 92 vaT 145ra V 133vc
ContextDI885Dissimulat
✢
SI527Siracusa [ Syracusa ]
Inter
SI528Siram et suram
SI529Siramaforas [ siraphorus ]
Siramaforas [ siraphorus ]
—
(Isid. etym. 18, 35, 2)
- Lindsay:
- SI 529. Siramfortis L.
- Textus fontis:
-
Primus Clisthenes Sicyonius tantum medios iugauit, eisque singulos ex utraque parte simplici uinculo adplicauit, quos Graeci σειραφόρους, Latini funarios uocant, a genere uinculi, quo prius alligabantur.
L 300rb A 309vbP 194va C 111rbT 385r
Context∴
SI530Sirasirim [ Sir hassirim ]
(= Isid. etym. 6, 1, 7)
- Textus fontis:
-
Tertius [est] ordo Hagiographorum, id est sancta scribentium, in quo sunt libri nouem, quorum primus Iob; secundus Psalterium; tertius Masloth, quod est Prouerbia Salomonis; quartus Coheleth, quod est Ecclesiastes; quintus Sir hassirim, quod est Canticum canticorum; sextus Daniel; septimus Dibre haiamim, quod est uerba dierum, hoc est Paralipomenon; octauus Esdras; nonus Hester; qui simul omnes quinque, octo et nouem fiunt uiginti duo, sicut superius conprehensi sunt.
L 300rb A 309vbP 194va C 111rbT 385r
ContextSI531Sirena
SI532Sirenarum cantus
Sirenarum cantus
—
(Phys. e recensione mixta)
- Textus fontis:
-
cfr SI 533.
L 300rb A 309vbP 194va C 111rbT 385r
ContextSI533Sirenas
Sirenas
—
Physiologus+
dicit animalia esse mortifera in mari, quae a capite usque ad umbilicum figuram hominis habent, extremas+
uero partes+
usque ad pedes uolatilis+
tenent figuram; et musicum quoddam hac+
dulcissimum moelodiae carmen canentia, ita ut per+
suauitatem uocis auditus hominum a longe nauigantium mulceant et ad se trahant+
, hac+
nimia suauitatis+
modulatione proiectent+
aures liac+
sensum+
eorum delientes+
in somnum uertunt+
. Tum deinde, cum uiderint eos graui somnos opitos+
, inuadunt et dilaniant carnes eorum, hac persuasione+
uocis ignaros+
et incautos homines decipiunt et mortificant. De his dicit Esaias+
(cf. Isid. 34, 13-14)
Sirenae+
et+
demonia saltabunt in Babilone+
, et Hirinacii+
et Onocentauri habitabunt in domibus eorum
. Unius cuiusque autem naturam+
Physyologus+
disseruit.
(= Physiol. B 12, 2-5)
- Nota:
- (= Phys.) ] (= ib.) ed. ;
- Textus fontis:
-
2. Unius cuiusque natura Physiologus disseruit: sirenae (inquit) animalia sunt mortifera; 3. quae a capite usque ad umbilicum figuram hominis habent, extrema uero pars usque ad pedes uolatilis habent figuram; 4. et musicum quoddam ac dulcissimum melodiae carmen canunt, ita ut per suauitatem uocis auditus hominum a longe nauigantium mulceant et ad se trahant, 5. ac nimia suauitate modulationis prolixae aures ac sensus eorum delinientes in somnum uertunt.
L 300rb A 309vbP 194va C 111rbT 385r
Context