✢
LA510Laucon [ Laocoon ]
Laucon [ Laocoon ] —
sacerdos Neptuni.
(= schol. ad Verg. Aen. 2, 41)
Lindsay:
LA 510. cf. 304. Aen. 2, 41 , etc.
L 170va A 169rc P 56vb
Context
ante laucon L2
inter P ] del. P2
LA P T
LA P T ] laocoon restit. et suppos. ed.
Inter
LA511Laudabilem et laudandum [ laudem et laudationem ]
Laudabilem et laudandum [ laudem et laudationem ] —
haec+
P ] hec LA
distinctio est. Laudabilis+
LA P ] laus fons
est eius qui laudatur; laudatio eius qui laudat. Item laus est ipsa uirtus enitens; laudatio, ipsa laudantis oratio. Nam laus etiam sine celebratione+
P ] cae- LA
consistit: laudatio uero rei cuiusque+
r.c. LA2 P ] reiouiusque A
praedicatio+
LA ] pre- P
est, adminiculo orationis ornata.
(= Isid. diff. 44[325] init. ; 158[332] finis)
Textus fontis:
Inter laudem et laudationem. Laus est eius qui laudatur, laudatio uero eius qui laudat. Item laus est in qua uirtus enitet; laudatio ipsa laudantis oratio. Nam laus etiam laetitia sine celebratione uocis in animi admiratione consistit, laudatio uero rei cuiusque praedicatio est adminiculo orationis ornata.
L 170va A 169rc P 56vb
Context
LA P ] isidori T
LA P T ] laudem et laudationem suppos. ed.
LA512Laudes
Laudes —
id est alleluia.
(fons adhuc non repertus)
L 170va A 169rc P 56vb
Context
LA P T
LA513Laudes
Ciceronis: Laudes —
uirtus re+
L P ] rei A, restit. ed.
gestae, facta fortia.
(Syn.)
Lindsay:
LA 513. cf. RE 1469-1472 ; VI 340-344.
Nota:
geste P ;
L 170va A 169rc P 56vb
Context
LA P T
LA514Laudibus dat
Virgili: Laudibus dat —
conprobat, conlaudat.
(fons adhuc non repertus)
Lindsay:
LA 514. Verg.] LP. (cf. 515).
L 170va A 169rc P 56vb
Context
LA P T
LA515Laudi
Laudi —
gloriae.
(= schol. ad Verg. Aen. 1, 461 ?)
L 170va A 169rc P 56vb
Context
LA P T
✢
LA516Laudum
Laudum —
uictoriae+
L P ] -ria A
.
(= schol. ad Verg. georg. 3, 112 etc.)
Lindsay:
LA 516. Geo. 3, 112, etc.
L 170va A 169rc P 56vb
Context
post laudum L
LA P T
VI341Virtus
Virtus —
firmitas, robur+
LA P ] robor A2
.
(Syn.)
L 344va A 352 vc P 236 vc
Context
LA P T
VI342Virtus
Virtus —
neruorum uis.
(Syn.)
L 344va A 352 vc P 236 vc
Context
LA P T
VI343Virtus
Virtus —
uis animi.
(Syn.)
L 344va A 352 vc P 236 vc
Context
LA P T
VI344Virtus
Virtus —
fortitudo, magnitudo animi.
(Syn.)
L 344va A 352 vc P 236 vc
Context
LA P T
VI345Virtus et fortitudo
Virtus et fortitudo —
differt. Virtus in animi+
in a. LA ] inimi P
uigore+
L P ] -rem A
et in habitu+
L P ] -tum A
est ✢ cuius pars est fortitudo mentis. Que+
L P ] quae A
ex quattuor uirtutibus una est, licet corporis robur fortitudo uocetur.
(= Isid. diff. 27[570])
Textus fontis:
Inter uirtutem et fortitudinem. Virtus in animi uigore et habitu est, cuius pars est fortitudo mentis. Quae ex quattuor uirtutibus una est, licet et corporis robur fortitudo uocetur.
L 344va A 352 vc P 236 vc
Context
LA P T
VI346Virtus
Virgili: Virtus —
prudentia.
(schol. ad Verg. ?)
Lindsay:
VI 346. Gloss.] C (non TV).
L 344va A 352 vc P 236 vc
Context
LA P T
VI347Virtus
Esidori: Virtus
est inmensitas uirium in labore et pondere+
LA2 P ] ponderere A
corporis. Inter uirtutem et fortitudinem haec est distantia, quod uirtus in uniuersis colligitur, id est animi uigore, cuius species sunt quod+
LA P ] quot L2
animi habitus; fortitudo autem in corpore accipitur.
(Isid. etym. 18, 22) + (Isid. diff. 27[570] ?)
Textus fontis:
Virtus est inmensitas uirium in labore et pondere corporis [uocata]. --- Inter uirtutem et fortitudinem. Virtus in animi uigore et habitu est, cuius pars est fortitudo mentis. Quae ex quattuor uirtutibus est, licet et corporis robur fortitudo uocetur.
L 344va A 352 vc P 236 vc
Context
LA P T