RE1867Reuulsus
RE1868Reus
RE1869Reus
RE1870Reus
RE1871Reus
RE1872Reus
Reus
—
a re, qua petitur, nuncupatus, ✢ qui, quamuis sceleris+
conscius non sit, reus tamen dicitur, quamdiu in iudicio pro re aliqua petitur.
(Isid. etym. 18, 15, 7)
- Textus fontis:
-
Accusator vocatus quasi adcausator, quia ad causam vocat eum quem appellat. Reus a re, qua petitur, nuncupatus, quia, quamvis sceleris conscius non sit, reus tamen dicitur, quamdiu in iudicio pro re aliqua petitur.
L 278ra A 285ra P 170rc
ContextRE1867Reuulsus
RE1868Reus
RE1869Reus
RE1870Reus
RE1871Reus
RE1872Reus
Reus
—
a re, qua petitur, nuncupatus, ✢ qui, quamuis sceleris+
conscius non sit, reus tamen dicitur, quamdiu in iudicio pro re aliqua petitur.
(Isid. etym. 18, 15, 7)
- Textus fontis:
-
Accusator vocatus quasi adcausator, quia ad causam vocat eum quem appellat. Reus a re, qua petitur, nuncupatus, quia, quamvis sceleris conscius non sit, reus tamen dicitur, quamdiu in iudicio pro re aliqua petitur.
L 278ra A 285ra P 170rc
Context